فصل پنجم
                                                                                                   برنامه‌ريزي مقاصد
                                                                                                (جايي كه بدانسو مي روي)
مقدمه

دورنما ـ مديريت چه آينده‌اي را براي سازمان شما در نظر دارد؟ سيستمي با بازده قابل قبول براي سرمايه سهام‌داران و آينده‌اي روشن بدون آنكه نياز باشد بيمه درمان كارمندان تمام‌وقت مجرد را فدا

كرد.
جك گوردن

در بحث مديريت واكنشي (فصل 2) اشاره كردم كه مديريت كارآ بايد در جهت دستيابي به آنچه مطلوب است گام بر‌دارد و نبايد شخصاً در پي خلاصي از شرايط نا‌مطلوب موجود باشد. برنامه‌ريزي

مقاصد دولتي براي بيان صريح مطلوب نهايي است. آنچه يك سازمان در پي‌آن است ـ در واقع همان مقصد ـ بر سه نوع است: ايده‌آل‌ها، اهداف بلندمدت و اهداف كوتاه‌مدت. منظور از ايده‌‌آل‌ آن

چيزي است كه هيچ‌گاه قابل دسترسي نيست ولي مي‌توان بسيار به آن نزديك شد: همواره مي‌توان شكاف ميان ايده‌آل‌ها و شرايط جاري را كوچكتر كرد. لذا، ايده‌آل در واقع نوعي حد محسوب

مي‌شود. به عنوان نمونه، با تقسيم متوالي عدد يك بر دو به سري    مي‌رسيم  كه به سمت صفر ميل مي‌كند ولي هيچگاه بدان نمي‌رسد. منظور مقصدي است كه در دراز مدت مي‌توان بدان

دست يافت. در مقابل، هدف مقصدي است كه در كوتاه‌مدت قابل حصول است. بسياري از اوقات اين كلمات به جاي هم به كار برده مي‌شوند. در اين متن از اين كلمات به همين ترتيب استفاده

مي‌كنم ولي مسلماً مي‌توان آنها را بدون مشكل بجاي هم نيز به كار برد .

مقاصد و وسيله‌ها مفاهيم نسبي هستند به عنوان مثال، ساختن يك كتابخانه وسيله‌اي براي رسيدن به مقصد نهايي كه همانا گردآوري كتاب است، مي‌باشد اما خود گردآوري كتاب وسيله‌اي

است براي تحقق خواندن كتاب كه هدف بالاتري است ، خواندن كتاب هم وسيله‌اي است براي كسب دانش بيشتر. به همين ترتيب مي‌توان بالا وبالاتر رفت تا به آنجا رسيد كه مقصد نوع بشر،

متعالي است . من به مسأله به اين صورت نگاه مي‌كنم كه هيچ فردي از ابنا بشر نمي‌تواند درپي كسب مطلوبي باشد بدون آنكه ابزار لازم را براي رسيدن به آن فراهم كند.

 

فصل چهارم

فرموله كردن ملغمه

(سنجش موقعيت)